Boss Ross Deluxe
Bezetting: Arnold De Schepper (bas), Jan Ghijselen (gitaar) ,Danny Verleyen (saxen), Arne De Schepper (drums) en Guido Ros (keyboards en leider) + gastmuzikanten: Marie-Anne Standaert (trompet), Richard Rousselet (trompet), Phil Abraham (trombone) en Andy Declerck (sax)
Wanneer: zaterdag 29 september 2012
Één van de twee huisorkesten van de club, Boss Ross, vierde zijn 20-jarig bestaan. Voor de gelegenheid werd de naam veranderd in Boss Ross Deluxe. Deluxe verwees naar de maar liefst vier professionele gastmusici die het orkest vervoegden: Marie-Anne Standaert, Richard Rousselet, Phil Abraham en Andy Declerck. Hiermee kon het orkest aantreden in een droombezetting. De grote opkomst bij dit concert was een hart onder de riem voor ons huisorkest en voor de club.
Boss Ross Deluxe pakte het verstandig aan. Er werden maar enkele nummers ‘au grand complet’ (negen muzikanten) gebracht. Het overgrote deel werd gespeeld met een wisselende bezetting, waarin bas en drums de vaste elementen waren.
Op ‘Yardbird Suite’ bij voorbeeld speelde pianist Guido Ros niet mee. Meteen kreeg hij de gelegenheid om zijn eigen geesteskind eens van in het publiek te beluisteren. Hij zal ongetwijfeld gehoord hebben dat gitarist Jan Ghijselen een meer dan voortreffelijke solo speelde en dat Arne De Schepper, de benjamin van de groep, zich echt wel goed in zijn vel begint te voelen bij Boss Ross. In ‘Lover Man’ blies trombonist Phil Abraham een solo zoals enkel hij dat kan.
‘Bernie’s Tune’, zonder gitaar en piano, klonk vederlicht in een speels arrangement. In ‘Whisper not’ blies Marie-Anne Standaert een mooie solo op bugel en pianist Guido Ros etaleerde zijn liefde voor de Jazz Messengers en de composities van saxofonist Benny Golson. Trompettist Richard Rousselet kwam sterk voor de dag in ‘Dear Old Stockholm’, een nummer dat naar het einde toe onverwachts gekaapt werd door JanGhijselen en bassist Arnold De Schepper om uit ‘Walking On The Moon’ van Sting te citeren. ‘Billie’s Bounce’ bleek dan weer een ideaal vehikel om de twee saxen, Andy Declerck en Danny Verleyen, op het voorplan te brengen. ‘In Walked Bud’ liet een mooi onderonsje horen tussen ‘brass and bass’.
Dit concert was niet alleen een cadeau van de club aan het orkest, het werd ook een ode aan de geest van de jazz: op korte tijd en zonder veel repetitie, maar wel met goede afspraken, wisten de leden van het huisorkest en de professionele gasten twee oerdegelijke sets te brengen, met aangename arrangementen waardoor op en voor het podium volop genoten kon worden van de muziek.