GANG

Bezetting:  Gregor Siedl (saxofoon), Augusto Pirodda (piano), Nicolas Chkifi (drum) en Garif Telzhanov (contrabas).
Wanneer: zaterdag 14 mei 2016 (21u)

Foto's: © Cedric Craps

Gang is een relatief onbekende naam bij liefhebbers van moderne jazz en eigenlijk verbaast dit. Ze brachten twee jaar terug al een sterke cd uit, die om één of andere reden onder de radar bleef. Met een beklijvend concert in Lokeren bewezen ze heel wat in hun mars te hebben. Ze vormen een echte bende, wat wil je met dergelijke naam? Het groepsgevoel en de cohesie gaan nooit verloren, hoe eigenzinnig de individuele groepsleden ook zijn.

De muziek van Gang heeft vele invloeden, die beurtelings en naadloos de revue passeren. ‘Expression’ schreef drummer Nico Chkifi voor een sax/drums duo, en zo begon het ook. Na verloop van tijd schoven bas en piano in, waarna andere duo’s en trio’s als scheuten uit het kwartet sproten om ten gepaste tijd terug samen te komen. Drummer Nico Chkifi liet zijn drums af en toe monumentaal klinken en laveerde zich behendig doorheen diverse sferen.

Samen met bassist Garif Telzhanov, die intelligente en heldere baslijnen speelde, legde  Chkifi onderhuids een stevig basis voor de gevarieerde muziek. ‘Into The Night’ begon als stekelige bop, waarbij zo met ritme en ruimte gespeeld werd, dat een secondelange stilte integraal deel uitmaakte van de compositie. In dit nummer ging tenorsaxofonist Gregor Siedl als een sluipmoordenaar te werk om de intensiteit op te drijven. In ‘Domofo’ kon Siedl zijn Coltrane-neigingen de vrije loop laten, bovenop een ingehouden gedonder van de piano, bas en drums. Hij volgde les aan het Brussels conservatorium bij John Ruocco en die heeft het beste uit deze muzikant naar boven weten te halen. Gregor Siedl  woont ondertussen in Berlijn, waardoor hij minder in ons land speelt. Maar om met deze bende nog eens te kunnen spelen, boekt hij graag nog eens een retourtje richting België.

Op het programma stond ook ‘Bla Bla Bley, een nummer waarin pianist Augusto Pirodda eer bewees aan één van zijn helden. Maar hij zal ook wel geluisterd hebben naar musici als Lennie Tristano, Cecil Taylor en pianisten uit de Europese vrije muziek. Pirodda is geen pianist die assertief en luidruchtig de voorgrond opzoekt.  Met genuanceerd en gedetailleerd spel kan hij wel, net zoals Paul Bley, een nummer plots een andere richting laten uitgaan. Dit deed hij ondermeer door niet voortdurend akkoorden te spelen met zijn linkerhand, maar door intrigerende melodieën te creëren met de rechterhand en zo ook ruimte te geven aan een song. Zijn compositie ‘Secret Moods’ dat baadde in een mysterieus gonzende sfeer, besloot het concert. Een door het enthousiaste publiek met aandrang gevraagd bisnummer kon dan ook niet uitblijven.

Met hun cd ‘Orange And Blue’ had Gang enige verwachtingen gewekt. Die werden met dit concert ruimschoots overtroffen. In de gaten houden, deze jongens…

artikel verschijnt ook op jazzhalo en draaiomjeoren.