Little Hook
Bezetting: Dave Reniers (zang, harmonica), Bart Mulders (gitaar), Renaud Lesire (gitaren, zang), Steve Wouters (drums)
Wanneer: zaterdag 14 januari (21u)
Een of twee keer per jaar programmeert de Lokerse Jazzklub blues. Little Hook zorgde voor een stevige opkomst en ambiance in de keet. Het kwam goed uit dat er enkele tafeltjes minder opgesteld waren dan bij jazzoptredens, want er werd ook gedanst.
Little Hook stak van wal met een instrumentaal nummer dat beweeglijke vibes de zaal instuurde. De groep maakte meteen duidelijk dat ze een lekkere sound meebrengen. Renaud is de spil die de meeste nummers schrijft. Hij heeft het in zijn teksten vooral over de blues van gemiste, verloren en verlangende liefde en zijn Engels verraadt niet dat hij eigenlijk uit het Luikse komt. Met zijn band serveert hij bluesrock die kenners beter zullen kunnen situeren dan ondergetekende, maar dit klonk potig als de North Mississippi All Stars en dansbaar als de Jon Spencer Blues Explosion. Nergens belandde de band in een act die meer gimmick was dan echt of een wanna be’s sfeertje, dit was lief en leed, met veel plezier gebracht.
Bart speelt in verschillende nummers bas op zijn gitaar. Met donkere, vettige lijnen onderstreept hij zijn zin voor aanstekelijke blues, hij lijkt er mee vergroeid. Big Dave speelt met hart en ziel op mondharmonica’s alsof hij is opgegroeid in de harde wereld van een groezelige stad naast een zompig moeras bij de Schelde waar hij nooit iets anders heeft gehoord dan Amerikaanse bluesstijlen. Dave slaat het ritme en houdt niet alleen de maat, hij houdt ook de boel bijeen; hij bond een gitaarsolo van Renaud een ruggengraat en dansbenen aan toen die wat dunnetjes in het ijle ging verzeilen.
Een sterke samenhang en vurige bezieling dreven deze muzikanten die de vaak compacte, goed opgebouwde songs en instrumentals overtuigend uitwerkten. Samen en terwijl ze zich om beurten elk meerdere keren in de kijker werkten, ontlokten zij enthousiaste reacties bij het publiek. In de eerste set werd al vrolijk gefloten, geroepen en geapplaudiseerd. Hier en daar begonnen al benen te shaken. In de tweede set gingen die van bij “Back at the shack” aan het dansen en het vuur sloeg nog fel in de pan. Big Dave mocht laten horen dat hij ook als zanger een heel sterke indruk maakt en Bart mocht verderop in de set zijn ondersteunende rol, waarin hij al uitblonk, verlaten om als gitarist en zanger zijn bevlogenheid verder te etaleren.
Dit was het soort van optreden waarbij je nog een derde set zou wensen of al uitkijkt naar een volgende avond dat je deze groep kan meemaken. Onthouden dus, Little Hook!
Tekst: Danny De Bock