Steven Delannoye NY Trio feat. Frank Vaganée
Bezetting: Steven Delannoye (sax), Desmond White (bas), Jesse Simpson (drums) + Frank Vaganée (sax)
Wanneer: zaterdag 03 november 2012
Na de cameo van het Gentse jazzfenomeen Opa Tuur als gastpresentator vlogen Delannoye & Co er meteen in met een verschroeiende versie van ‘Take the Coltrane’. Altist Frank Vaganée nam de eerste solo en meteen viel de sprankelende en vingervlugge stijl op waarmee hij geassocieerd wordt. De leider van de band, tenorsaxofonist Steven Delannoye, klonk meer bedachtzaam en laid back. De invloed van moderne saxofonisten als Chris Cheek of Mark Turner zal hier niet vreemd aan zijn. En net dat stijlcontrast en het verschil in tessituur tussen de twee saxofonisten droegen in niet geringe mate bij tot het succes van het concert.
In een nummer zoals ‘Here Comes Tomorrow’ konden de twee saxofonisten dan weer een klanktapijt weven waarbij de saxen bevreemdend homogeen klonken. Bassist Desmond White opteerde ervoor om geen versterker te gebruiken, wat resulteerde in een heel natuurlijk geluid op zijn bas. Tijdens zijn solo op ‘Hún’, een nummer met invloeden uit de IJslandse volksmuziek, kon je een speld horen vallen. Drummer Jesse Simpson zag eruit alsof hij nog maar net afstudeerde aan zijn high school, maar op drums vertoonde hij verrassend veel maturiteit (en finesse).
Naast eigen werk van de groepsleden kreeg het publiek ook ‘Skipping’ van Fred Hersch voorgeschoteld, een bijzondere keuze voor een pianoloos kwartet. Dit nummer refereert naar ‘Skippy’ van Thelonious Monk, wiens composities ondertussen deel uitmaken van het standaard repertoire van de moderne jazz. In het poppy ‘James’ van Pat Metheny viel de alt van Vaganée weer in zijn volle glorie te bewonderen.
Een bisnummer kon niet uitblijven. De groep ontbond al zijn duivels op ‘All The Things You Are’ en plots werd de schaduw van Lee Konitz/Warne Marsh - pioniers van een sobere bezetting met alt en tenor in de frontline - duidelijk.