Itinerari Siciliani
Bezetting: Pierre Vaiana (sopraansax), Salvatore Bonafede (piano)
Wanneer: Zondag 24 februari 2013
Foto's: © Cedric Craps
muziek uit het land van de olijven
Pierre Vaiana kwam naar de Lokerse Jazzklub voor een bijzondere avond. Eerst leidde hij een olijfoliedegustatie, daarna kon het publiek aanschuiven aan een rijk gevuld Italiaans getint buffet en tot slot speelde hij met Itinerari Siciliani een intiem duoconcert.
Kan een concert na een lekker Italiaans menu beter van start gaan dan met een nummer over de kok van het conservatorium van Palermo? Meteen werd duidelijk dat we jazz zouden te horen krijgen die de volksmuziek van Sicilië als inspiratiebron gebruikte. Pierre Vaiana bespeelde zijn sopraansax met veel zeggingskracht, nu eens een liefelijk melodietje blazend, dan weer handig improviserend op die muziek met volkse onderstroom. Zijn sopraan klonk bijna als een menselijke stem, met veel aandacht voor timbre en emotie.
Het duo nam ons ook tijdens een drietal nummers mee op een boottochtje op de Mississippi. Nick LaRocca, jazzpionier uit New Orleans, heeft immers Siciliaanse wortels… Sidney Bechets ‘Petite Fleur’ kwam daarbij in zonnig Caraïbisch vaarwater terecht. Sicilianen zwermden over de ganse wereld uit. Zo ook de vader van Pierre Vaiana, die als gastarbeider naar België trok om in de steenkoolmijnen te werken. Het nummer over de arbeiders in de Siciliaanse zwavelmijnen kreeg dan ook een bittere ironische ondertoon.
Pianist Salvatore Bonafede speelde met veel aandacht voor nuance en wist de nummers warme harmonieën mee te geven. De combinatie van de eerder bedachtzame en rustige pianist en de charismatische meester-verteller Vaiana op sopraan gaf het duo een spankracht die deze muziek met authentiek karakter boeiend en niet slaafs traditioneel maakte.
‘Càmula Di Lu Me Cori’, een klaaglied dat bij begrafenissen gezongen werd, en ‘Lamentu di Lazzaro’, een lied dat traditioneel in de paastijd thuishoort, waren hoogtepunten uit de intense tweede set. Om in olijfolietermen te blijven: een tweede persing kon niet uitblijven en beide heren kwamen terug voor een meer dan verdiende bis. Met hun muziek met veel coleur locale verwenden Pierre Vaiana en Salvatore Bonafede de smaakpapillen, die zich niet meer in de mond, maar tussen de oren bevonden.